برای دانلود بخشی از پروژه ها و جزوه های مربوطه به پیوند روزانه مراجعه کنید.

گنجشکها به درختها پناه می برند و آدمها به آدمها

درختها در پاییز پشت گنجشکها را خالی میکنند و آدمها در سختی ها

چه خوشبختند گنجشکانی که به درختان همیشه سبز پناه برده اند،

که همیشه سبزها کمیابند

و گنجشکهای زیادی بی پناه می مانند...

  اگر توانسته باشم در قلب يک انسان پنجره جديدي را به سوي او باز کرده باشم زندگانی من پوچ نبوده است.

* سال نو مبارک *

طبقه بندی علمی:

فرمانرو: جانوران

شاخه: مهره داران

رده: پرتو بالگان

راسته: سوف ماهی سانان

تیره: Cichlidae

سرده: Astronotus

گونه: A.ocellatus

نام علمی: Astronotus  ocellatus

ماهی اسکار با نام علمی ASTRONOTUS OCELLATUS، از شناخته شده‌ترین ماهی‌های زینتی گوشتخوار و از خانوادهٔ Chichlida است. این ماهی در آب‌های شیرین زندگی می‌کند و بومی رودخانه‌های آمازون، پاراگوئه و شرق ونزوئلا است.  معروفترین گونه‌های آن اسکار ببری و اسکار سلطنتی است. اسکار سلطنتی، پرطرفدارترین گونه از این جانور است. درازای اسکار، معمولاً نزدیک به ۲۵ سانتی‌متر است و اگر در زیستگاه طبیعی خودش باشد نزدیک به ۱۵ سال عمر می‌کنند. اسکار ماهی حدود ۶۰ سال پیش وارد بازار شد.  این ماهی با همنوعانش و ماهیان بزرگ‌تر از خود همزیستی دارد.

زیستگاه و نگهداری

این ماهی در آب شیرین زندگی می‌کند و اگر در زیستگاه طبیعی خودش باشد طول آن به۶۰ سانتی متر هم می‌رسد. ولی در فضای بسته مانند آکواریوم، تاتقریبا ۴۰-۴۵ سانتی متر بیشتر رشد نمی‌کند. دمای مورد نیاز برای نگهداری اسکار ماهی ۲۲ تا ۲۶ درجهٔ سانتیگراد است. دمای بیش از ۲۸ درجه مانع از تخم ریزی آن می‌شود. برای نگهداری اسکارها اندکی شوری در آب، حیاتی است و باعث بالا رفتن سرعت از تخم بیرون آمدن بچه‌هایش می‌شود. اسکارها باید در دمای ۲۳ الی ۲۸ درجه نگهداری شوند.  زیستگاه اصلی این نوع ماهی رودخانه آمازون می‌باشد در کنار ماهیانی همچون آروانا، پیرانا، فلاور و حتی همزیستی با تمساح آن مناطق دارد.

 خوراک

اسکار، ماهی پر اشتهائی است و با دهان بزرگش قدرت دارد ماهیان بزرگتر از دهانش را بگیرد و آرام آرام ببلعد. اسکار ماهی شکارهایش را از سر می‌بلعد. تغذیه اسکارها آسان است. آنها هر چیزی از ماهی‌های زنده گرفته تا کرم‌های خاکی را می‌خورند. اسکارها کسی را که به آنها غذا می‌دهد را به خاطر می‌سپارند. بهترین غذا برای اسکارهای مولد غذاهای زنده شامل ماهی‌های رودخانه‌ای و بچه قورباغه‌ها و آبزیان بزرگ است. اسکارها هر روز یک بار باید سیر بشوند. می‌توان از غذاهای پولکی، حبه‌ای، کرم خونی، کرم خاکی و حتی سبزیجات برای تغذیه آنها استفاده کرد.

 طرز تشخیص جنسیت اسکار:

 ماهی نر: 

نوک لوله اسپرم نر شبیه به نوک قلم نی و دوکی شکل است.  قوز روی سر ستبر و بلندتر است. لبهای پهن و ضخیم تری نسبت به ماده دارد و کمی دهانش بزرگتر است.

 ماهی ماده: 

نوک لوله تخمدان درست شبیه تخم و لبه آن گرد است.  قوز روی سر، کوتاه تر است. لبهای ماده باریکتر و نازکتر و دهان آن کوچکتر است.

علائم جفت گیری و آماده بودن اسکارها

قفل کردن لب ها در هم که ممکن است آن را با دعوای آنها اشتباه بگیرید که در زمان دعوا آنها به دور هم می چرخند و هر کدام سعی می کند دیگری را گاز بگیرد ولی در هنگام آمادگی برای تکثیر تنها لب ها را در هم قفل کرده و آسیبی به هم نمی رسانند . در این زمان شکم های آنها مقداری ورم می کند و به تمیز کردن یک سنگ یا گوشه ای از آکواریوم می پردازند . (در بعضی موارد آبهای سفید رنگی هم از ماهی ماده دفع می شود).

 تولید مثل

اسکارها برای تولید مثل باید به سن ۱۸ ماهگی برسند و اندازه آنها حداقل ۱۵ الی ۲۰ سانتیمتر شده باشد. یکی از علائم نشان دهنده نزدیک بودن فصل تخم ریزی اسکارها این است که در مکان تخم ریزی (معمولاً میان تخته سنگها) شروع به تمیز کردن و ایجاد حفره می‌کنند. چه نر و چه ماده از فرزندان خود به طور یکسان مراقبت می‌کنند و شرایط زیستی را برای فرزندان خود آسان می‌کنند. خروج نوزادان اسکار از تخم معمولاً ۴ روز به طول می‌انجامد. اسکار بیشتر دوست دارد تخم هایش را در کف و روی سطحی صاف بریزد تخم‌های اسکار چسبندگی دارند و به شکل گرد و قهوه‌ای رنگ بوده و به اندازه یک عدد ماش اند. سختی آب برای تخم‌ها باید بین ۵ تا ۸ pH باشد و دمای مناسب برای تخم‌ها ۲۸ درجه سانتیگراد.

 تخم ریزی

ماهی ماده با لرزش‌های مخصوصی به سطح محل تخم ریزی نزدیک می‌شود و تخم ریزی را شروع می‌کند و بصورت یک خط ردیفی از ابتدا تا انتهای محل را تخم ریزی می‌کند و چون تخم‌ها چسبنده هستند به سنگ می‌چسبند. بعد از اتمام تخم ریزی ماهی‌ها شل و بی حال و بصورت مورب و کج در کنار همدیگر آرام می‌گیرند. در این حالت سطح آب آکواریوم کف زده‌است و رنگ آب به دلیل تجزیه اسپرم نرها شیری رنگ شده‌است.

خلق و خو

اسکارها ماهیان نسبتا پرخاشگری هستند. حتما شنیده اید که می گویند این ماهیان، ماهیان بد سرشتی هستند. این شایعات از آنجا می آیند که آنها سعی دارند هر چیزی که در مخزن است و در اندازة دهانی آنها است ببلعند. این ماهیان قلمرو طلب بوده و در هنگام جفت گیری این رفتار پرخاشگرانة آنها تا حد زیادی افزایش می یابد حتی می تواند به درگیری شدید بین افراد و حتی مرگ آنها منجر شود. این ماهیها بسیار باهوش هستند و قادرند که حیله های زیادی را از خود نشان دهند . به دلیل عمر زیاد (هم اندازة سگها) این ماهی نسبت به ماهیهای دیگر محبوب تر شده است. اسکارها ماهیان سخت جانی هستند و در شرایط بسیار سخت نیز حتی علایم ظاهری خاصی را نشان نمی دهند. با این حال بسیاری ممکن است تصور نمایند که این جانداران زیبا نیازمند مراقبت ویژه ای نمی باشند اما هر جانداری نیازمندیهای خاص خود را دارد. عدم مراقبت صحیح از این ماهی می تواند به صورت بیماری سوراخ در سر (hole in head) و یا فرسایش خط جانبی خود را نشان دهد.

 سازگاری اسکار

اسکار یکی از محبوبترین ماهیان گوشتخوار به شمارمی رود که تقریباً همه ی ماهیداران با آن آشنا بوده و خواستار نگهداری از آن هستند . اسکار ها خیلی سریع رشد می کنند ( بیش از 3 سانتی متر در هفته در صورت تغذیه ی کامل ). آنها را می توان با سورم و انواع سیچلاید هایی که اندازه ی بزرگتر از آن را دارند نگهداری کرد . ( تقریباً با تمام ماهیان بزرگتر از خود سازگار است). ولی اگر اسکار را در تانکی که ماهیان کوچکتر از آن هستند قرار دهید طولی نمی کشد که اثری از ماهیان قبلی باقی نمی ماند.

 انواع اسکار

در کشور اوکراين، در نزديکي شهر Rivne، شهر کوچکي به نام Klevan وجود دارد. جاذبه اصلي اين شهر، تونل عشق (The Tunnel of Love) نام دارد که به عنوان يکي از رمانتيک ترين مکان ها در دنيا شناخته مي شود. در ماه هاي گرم سال با رشد درختان آنجا، تونلي يک کيلومتري در اطراف خط راه آهن به وجود مي آيد.

پنجره را گشودم، از تعجب دهانم باز ماند، باورم نمی شد. سرم را ناامیدانه می چرخاندم. چند روز است که وقتی پنجره را باز می کنم، دهانم خود بخود باز می شود، از ناراحتی و بغض.

نه گیاهی، نه علفی، نه حیوانی. هیچ چیزی نبود که انسان با دیدن آن ها به تبسم روی آورد. ساختمان ها و برج های آسمان خراش سر به فلک کشیده بودند و تمام جنگل ها از بین رفته بود.

دیگر کسی با صدای قوقولی قوقوی خروس از خواب بیدار نمی شد. دیگر مستندی از حیات وحش در تلویزیون پخش نمی شد. این عاقبت بشر است. عاقبتی که با نابود کردن اکوسیستم به سراغ موجود دوپا می آید.

وقتی که شکارچیان تفنگشان را به طرف یوزپلنگی که خرامان خرامان در دشت راه می رود و غروری به دشت می دهد، می گیرند و وقتی که انسان ها به درختان سر به گردون سای لگد می زنند و آن ها را می شکنند، چیزی بهتر از این نصیب انسان نمی شود. فقط برج، فقط ساختمان های بی روح. دیگر هیچ چیز از صور طبیعی نمانده بود. دیگر کسی نمی توانست به کسی گل بدهد و دیگر کسی نمی توانست با بو کردن گل ها، مشامش را نوازش دهد. زندگی در کنار ساختمان ها هیچ معنایی پیدا نمی کند.

بسیاری از انسان ها به خاطر هوای آلوده مریض شده اند. بسیاری از آن ها.

وقتی محیط زیست نابود شود، انسان را هم به نابودی می کشاند و این جاست که انسان نیاز به گیاهان و جانوران را در می یابد و می فهمد که بدون دیدن گلی یا دیدن حیوانی زندگی اش نابود می شود و چشمانش همیشه در مقابل پنجره بسته می ماند.

خوبِ من ، هنر در فاصله هاست ...

زیاد نزدیک به هم می سوزیم و زیاد دور از هم یخ می زنیم .

تو ، نباید آنکسی باشی که من میخواهم ، و من نباید آنکسی باشم که تو میخواهی .

کسی که تو از من می خواهی بسازی یا کمبودهایت هستند یا آرزوهایت .

من باید بهترین خودم باشم برای تو و تو باید بهترین خودت باشی برای من ....

خوب ِ من ، هنرٍِِ عشق در پیوند تفاوت هاست و معجزه اش نادیده گرفتن کمبودها . . .

زندگی ست دیگر...

همیشه که همه رنگ‌هایش جور نیست ،

همه سازهایش کوک نیست ،

 باید یاد گرفت با هر سازش رقصید ،

حتی با ناکوک ترین ناکوکش،

اصلا رنگ و رقص و ساز و کوکش را فراموش کن،

حواست باشد به این روزهایی که دیگر برنمی گردد،

به فرصت هایی که مثل باد می آیند و می روند و همیشگی نیستند ،

به این سالها که به سرعت برق گذشتند،

به جوانی که رفت،

میانسالی که می رود،

حواست باشد به کوتاهی زندگی،

به زمستانی که رفت ،

بهاری که دارد تمام می شود کم کم،

ریز ریز،

آرام آرام،

نم نمک...

زندگی به همین آسانی می گذرد.

ابرهای آسمان زندگی گاهی می بارد گاهی هم صاف است،

بدون ابر بدون بارندگی. 

هر جور که باشی...

گوشه ای از محوطه سد

عکس: حسین محمدزاده

در حالی که تفریح بسیاری از نوجوانان 13 ساله رفتن به سینما و وقت گذرانی با دوستانشان است، کولین کارلسون آمریکایی ترجیح می دهد به کتابخانه رفته و بر معلومات خود اضافه کند. او یکی دیگر از نوابغ دنیاست که در 2 سالگی می توانست بخواند و در 11 سالگی دیپلم گرفت. او از سن 9 سالگی دروس دانشگاهی را مرور کرده و در 12 سالگی توانست به عنوان دانشجوی تمام وقت در دانشگاه کنتیکت و در رشته محیط زیست و اکولوژی مشغول به تحصیل شود. کولین در سن دو سالگی پدر خود را از دست داد. این درحالی بود که خودش نیز از بیماری آسم و آلرژی به خوراکی های مختلف رنج می برد. دلیل اصلی آسم کولین زندگی در محیط آلوده بود و به همین خاطر او تصمیم گرفت تا در این رشته تحصیل کند تا شاید کودکان دیگر دچار بیماری هایی این چنین نشوند. کولین باشگاه طرفداران محیط زیست را راه اندازی کرده و هم اکنون در آنجا مشغول به کار است. او قصد دارد تحصیلات خود را در سن 22 سالگی به اتمام رسانده و مدرک دکترای اکولوژی را دریافت کند. 

نوع فایل: Word

حـــجــم: 1.65Mb

مــوضوع: تالاب شادگان

دژ بابک ، بنا شده در بالای کوهی به بلندای ۲۳۰۰ متر، در نزدیک به سه‌ کیلومتری شهر کلیبرمی‌باشد. دژ در زمان ساسانیان ساخته شده و نام خود را از نام بابک خرمدین، رهبر رویارویی با تازندگان (مهاجمین) عرب تا سال ۸۹۳ میلادی، گرفته است این منطقه بین آذربایجان و اران، نزدیک به رود ارس قرار دارد.

پیش از این که به دروازه دژ برسیم از گذرگاهی می‌گذریم، این گذرگاه همچون دالانی است و تنها گنجایش گذشتن یک نفر را دارد و دو نفر به سختی از آن می‌توانند بگذرند. گذرگاه در فاصله دویست متری دروازه دژ و روبروی آن می‌باشد. آمدن هر تازه‌وارد سپاهی و غیره، کوهبانیه‌ها راکه در برج‌های دوسوی دروازه جای داشته‌اند را هشیار می‌کرده است. جایگاه کوهبانیه‌ها در بلندی است و بنابر این به هر چیز و هر کس چیرگی کامل داشته‌اند. این برج‌ها یکی مخروطی و دیگری مدور واستوانه‌ای از سنگ‌های تراشیده با ملاط ساروج استوار ساخته شده‌اند. باروها که از نوعی سنگ خارا ساخته شده تمام درزهای کوهستان را بسته است. برای نفوذ به درون بنا بایستی حتما از دروازه گذشت و از کوهستان راهی برای درون شدن، نیست. نزدیک شدن ابزار دژ کوب، منجنیق و آتش افکن به این دژ تقریباً ناشدنی بود.

بنای دژ که دو طبقه و سه طبقه است که پس از ورودی قرار گرفته است و پس از آن تالار اصلی وجود دارد که پیرامون آن را هفت اتاق فرا گرفته است، اتاق‌هایی که به تالار میانی راه دارند. در بخش شرقی دژ تاسیسات دیگری مرکب از اتاق‌ها و آب انبارها ساخته شده است. سقف آب انبارها با طاق جناغی و گهواره‌ای استوار شده‌اند. محوطه درونی آن‌ها نیز به وسیله گونه‌ای ساروج نفوذ ناپذیر گردیده و به هنگام زمستان از برف و باران پر شده و در تابستان و هنگام تنگناها و محاصره‌ها از آب آن‌ها بهره‌برداری می‌شد. در سمت شمال غربی دژ پلکان‌هایی سرتاسری بود است که اکنون ویران شده و بخش‌هایی از آن بیرون خاک است و تنها راه صعود به بخش‌های بلندتر بناست.

عکس: فرناز فتح اللهی

مطب: ویکی پدیا

یک جنگل کاملا بکر و دست نخورده ؛ جنگلی که هنوز دست آلوده بشر آن را با زباله‌های کثیف و رنگارنگش نیالوده و پنجه بر مخملین سبز آن نینداخته و زخمی‌اش نکرده است، یک دشت پر از گل بابونه فارغ از هر فکر و اندیشه‌ای همراه با چرخ پروانگان زیبا و رنگارنگ در آسمان صاف و آبی آن و این همه زیبایی با چاشنی تازگی و طراوت هوایی پاک، جایی به نام جنگل فندقلو.

یکی از عجیب ترین پرنده ها در سرزمینی عجیب، باکلان (cormorant) فاقد توان پروازی بنام Nannopterum harrisi است که در جزایر گالاپاگوس بعد از ماهی گیری بال ها را در آفتاب می خشکاند. این شناگر ماهر به کمک پاها شنا می کند و به شکار ماهی و هشت پا می پردازد. این باکلان مثالی از پرندگان کارینات داری جناغ با زایده ی عمودی است اما این زایده را از دست داده و فاقد توان پرواز شده است.

منبع: جانورشناسی مهره داران ترجمه ی حسین دانش فر

وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز.

دویدن که آموختی، پرواز را بیاموز.

راه رفتن بیاموز زیرا راه هایی که می روی جزئی از تو می شوند

و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می شوند.

دویدن بیاموز چون هرچیز را که بخواهی دور است

و هر قدر که زود باشی،دیر است.

پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی،

برای آنکه به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی.

من راه رفتن را از یک سنگ آموختم،

دویدن را از یک کرم خاکی،

و پرواز را از یک درخت.

بادها از رفتن به من چیزی نگفتند،

زیرا آنقدر در حرکت بودند که رفتن را نمی شناختند.

پلنگان دویدن را یادم ندادند،

زیرا آنقدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند.

پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند،

زیرا چنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند.

اما سنگی که درد سکون را کشیده بود، رفتن را می شناخت.

کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود، دویدن را می فهمید.

و درختی را که پاهایش در گل بود، از پرواز بسیار می دانست.

آنها از حسرت به درد رسیده بودند و از درد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت.